لحظات نو شدن ماه ساعت ۰۷:۱۴ به وقت جهانی روز ۸ ژوییه ی ۲۰۱۳ گرفته شده

  دیدن هلال باریک و روشن ماه نو همیشه خیره کننده است. ولی شاید هرگز چنین هلالی به این باریکی

یا به عبارت دیگر، ماهی به این نویی ندیده باشید.

این تصویر تازه را عکاس نجومی توانمند، تی یری لگال بامداد دیروز گرفته و جوان ترین هلال ممکن ماه را در لحظه ای که "سن" آن دقیقا برابر صفر است نشان می دهد - درست در لحظه ی نو شدن ماه. این عکس در روشنی کامل روز، در ساعت ۰۷:۱۴ به وقت جهانی روز ۸ ژوییه ی ۲۰۱۳ گرفته شده.

معمولا دیدن چنین چیزی تا حدی ناشدنی (و خطرناک) است، زیرا این ماه "نو" میان زمین و و خورشید جای دارد و در آسمان سیاره ی زمین آنقدر به خورشید نزدیک است که تابش شدید خورشید مانع از دیدنش می شود. افزون بر آن، ماه نو آن چنان هلال باریکی است که به سختی می توان روشنی آن را در آسمان آبی بازشناخت. ولی تی یری لگال سایبانی ویژه ساخته که از ورود نور خورشید به درون تلسکوپ جلوگیری می کند (آن را در پایین می بینید).

تی یری می گوید که بی نظمی ها و ناپیوستگی هایی که در لبه ی این هلال دیده می شود توسط برجستگی ها و ناهمواری های لبه ی خود قرص ماه پدید آمده است؛ یعنی کوه ها و دهانه های آن. بسیار عالیست!

"ماه نو" بر پایه ی تعریف، در همان لحظه ای پدید می آید که طول برجگاهی (طول دایره البروجی) ماه با خورشید برابر می شود. منظور از "سن" ماه هم شمار ساعت ها (یا روزهایی) است که از لحظه ی نو شدن آن می گذرد.

از جایی که تی ری بود، در الانکور فرانسه (حومه ی پاریس)، جدایی زاویه ای میان ماه و خورشید تنها ۴.۴ درجه بود (۹ برابر قطر خورشید).

وی در تارنمایش می نویسد: «با چنین فاصله ی اندکی، هلال ماه بسیار باریک می شود (بیشینه، چند ثانیه ی قوس) و از همه بدتر این که در تابش خیره کننده ی خورشید غرق شده و آسمان آبی در محدوده ی فروسرخ حدود ۴۰۰ بار روشن تر از خود هلال (و چه بسا بیش از ۱۰۰۰ برابر در نور دیدنی) می شود.»

«برای کاستن از فروغ خورشید، عکس ها باید در محدوده ی فروسرخ نزدیک و با یک صفحه ی سوراخ شده که درست جلوی تلسکوپ جای داده شود و از ورود یکراست نور خورشید به درون تلسکوپ جلوگیری نماید گرفته شوند.»

تی یری به دیگران برای دیدن چنین چیزی با چشم نامسلح هشدار می دهد [و می گوید] اصلا چنین کاری را امتحان هم نکنند.

وی می گوید: «هلال بسیار نازک ماه را در نور دیدنی با هیچ ابزاری نمی توان مشاهده کرد، (چشم نامسلح، دوربین دوچشمی، تلسکوپ و ...). افزون بر آن، نگاه کردن به جسمی آسمانی که به خورشید نزدیک است، اگر زیر نظر یک ستاره شناس کارآزموده و با ابزارهای مناسب انجام نشود، برای بیننده خطرناک است.»