چهارده بهمن سالروز تخریب بناهای رزمگاه کماندو ایران

برما نمایان و آشکار ساخت وبه لطف و مرحمتی ستوده مارا به سوی بزرگان طریق حق،رادمردان طریق والا هدایت فرمود
سپاس وستایش بی پایان خداوندمتعال و بلند مرتبه رابرای نعمات والطاف بی کران و لایزالش.
وسلام ودرود بر بزرگان طریق درستی وراستی و سلام خداوند بر شیر بیشه حق و جوانمردی
ویاد میکنیم جایگاه پاک ووالا را دراین روز که سالروز واقعه ی ویرانی ست. یاد می کنیم به تلخی واقعه جان سوز ودردآور را از سویدای جان و درون به غم ودرد و حسرت بی پایان.
حادثه ای که یادآوریش شرم و حسرت و ننگ برچهره ی ماست که چگونه خداوند به فضل و رحمت و لطفی بی مانند وعظیم ما را به تبار وسلاله ی پاکان و نیکمردان،و جایگاه پاک یاد والا رهنمون ساخت ولی واما     ما چگونه شکر براین نعمت گزاردیم.  اما ما چگونه سپاس این نعمت الهی در عمل جاری ساختیم
آری نشان شکرو سپاس گزاری ما در عملمان در ویرانه های جایگاه پاک وتنهایی بزرگمرد طریق درستی و راستی نمایان است و این چه ننگ وچه شرمساری و چه سر افکندگی جانسوزی است اگر در گذشته و حال وآینده خویش نیک بیندیشم.
اهریمنان و سیه دلان و دیو سیرتان به جایگاه پاک والا یورشی ناجوانمردانه بردن ،ویران کردندو حرمت شکستندو به آتش کشیدندو به غارت بردند همچون یزیدیان که بر خیمه های سرورو سالارشهیدان .
اما مگرنه اینکه ماسوگندیاد کنندگان و عهد بستگان با بزرگمرد تباردرستی و راستی، بنا به عهد وسوگندمان وظیفه دفاع جوانمردانه از جایگاه را داشتیم!!
اما دریغ ازحرکتی ودفاعی وحتی دریغ از حضوری و فریاد اعتراضی!! همچون کوفیان که عهد بستند و سوگند یاد کردند ولی خیمه های سالارشهیدان بی دفاع ماند، جایگاه پاک والا هم تنها و بی دفاع ماند تا حرمت شکسته شود و بسوزد و ویران گردد.
آری ویرانه های جایگاه پاک وتنهایی بزرگمرد طریق والا ناگفته های بسیار را به هزار زبان فریاد می کند.
حال ما از آن واقعه چگونه دردرون خویش یاد می کنیم؟ و چه پندی آموختیم؟و چه عبرتی رهنمون راهمان ساختیم؟!!! آیا اندیشیدیم که حال پس از این وقایع چگونه در طریق والا حرکت کنیم؟اندیشیدیم چگونه گام برداریم تا داغ ننگ خیانت در قضاوت گاه تاریخ برپیشانی مان مهرنشود؟! آیا راهی برای زدودن این ننگ بد عهدی و پیمان شکنی هست؟!یا گریزی ،مسیری،حرکتی برای جبران و......؟؟!! آیا اندیشیدیم درپیشگاه خداوند متعال و پیشگاه بزرگان طریق والا چه عذر تقصیرو چه معذرتی قابل پذیرش خواهیم داشت؟؟!!